خشکی و آزردگی فوری

با توقف پلک‌زدن، لایه محافظتی اشک روی چشم به سرعت تخریب می‌شود. این وضعیت منجر به بروز علائمی مانند خشکی، سوزش و احساس ناخوشایند وجود «شن‌ریزه» در چشم می‌شود. در پاسخ به این محرک، چشم ممکن است به‌صورت رفلکسی اقدام به پلک‌زدن‌های پیاپی یا تولید اشک بیش از حد معمول کند.

فشار عضلانی و خستگی چشم

باز نگه‌داشتن عمدی چشم‌ها بدون پلک‌زدن، فشار قابل‌توجهی به عضلات پلک و اطراف چشم وارد می‌کند که می‌تواند به درد خفیف یا احساس خستگی بیانجامد. این حالت به‌ویژه هنگام خیره‌شدن طولانی‌مدت به صفحه نمایش دستگاه‌های دیجیتال تشدید شده و با علائمی مانند سردرد و تاری دید همراه می‌شود.

اختلال در وضوح بینایی

لایه اشکی که با هر بار پلک‌زدن تجدید می‌شود، برای وضوح بینایی ضروری است. فقدان این لایه، حتی برای مدت کوتاه، می‌تواند باعث تاری دید موقت و دشواری در تمرکز شود. جالب آنکه هنگام انجام فعالیت‌های نیازمند تمرکز بصری زیاد (مانند مطالعه یا کار با رایانه)، تعداد پلک‌زدن‌ها به‌صورت ناخودآگاه کاهش می‌یابد که خود عاملی برای تشدید خشکی و ناراحتی چشم است.

واکنش محافظتی مغز

مغز برای محافظت از قرنیه در برابر خشکی شدید، در صورت توقف عمدی پلک‌زدن، پس از چند ثانیه با ارسال سیگنال‌های قوی، یک پلک‌زدن رفلکسی و غیرارادی را اجرا می‌کند تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری نماید.

جمع‌بندی

اگرچه توقف پلک‌زدن برای یک دقیقه موجب آسیب‌های جبران‌ناپذیر نمی‌شود، اما تکرار این رفتار یا کاهش مکرر تعداد پلک‌زدن‌ها (به‌ویژه در محیط‌های کاری) می‌تواند به عوارضی مانند خشکی مزمن چشم، خستگی بصری و افزایش حساسیت به نور منجر گردد.

متخصصان برای حفظ سلامت چشم، پلک‌زدن منظم، استراحت‌های دوره‌ای و استفاده از قطره‌های مرطوب‌کننده (اشک مصنوعی) را توصیه می‌کنند.