حتی اگر از دنیای انیمه و مانگا فقط به صورت گذرا چیزهایی شنیده باشید، به احتمال بسیار قوی نام وان پیس (One Piece) و ناروتو (Naruto) به گوشتان خورده است. دو اثری که نه فقط تاریخ مانگا را شکل دادهاند، بلکه نسل کاملی از مخاطبان را وارد جهان داستانگویی ژاپنی کردهاند. هر دو هم حاصل قلم دو مانگاکای بزرگاند؛ ائیچیرو اودا (Eiichiro Oda) و ماساشی کیشیموتو (Masashi Kishimoto) – دو چهرهای که همیشه احترام و الهام متقابل میانشان موج زده.
کیشیموتو بارها گفته که از اودا تاثیر گرفته و اودا هم در چند بخش از داستان خودش به نوعی به ایدههای کیشیموتو ادای احترام کرده است. چنین تاثیرپذیریهایی در فضای مانگا طبیعی به نظر میرسد، اما نکته جالبتر و خاصتر در این میان شباهت چالشی است که این دو نویسنده در مسیر پایانبندی آثارشان با آن روبهرو شدهاند.

بهعبارتی، اودا دارد کمکم به همان نقطهای میرسد که روزی کیشیموتو با آن درگیر بود: ساختن دشمنی آنچنان قدرتمند که شکست دادنش تقریبا ناممکن به نظر برسد. کیشیموتو با خلق مادارا اوچیها (Madara Uchiha) چنان هیولایی ساخت که خودش هم نمیدانست چطور باید شکستش دهد و در نهایت با تصمیمی بحثبرانگیز همهچیز را به بلک زتسو (Black Zetsu) و حضور دشمنی حتی بزرگتر ختم کرد؛ تصمیمی که خیلی از طرفداران هنوز هم آن را بدترین پایان ممکن میدانند. حالا در وان پیس نیز به نظر میرسد چنین سرنوشتی در انتظار ایمو (Imu) باشد – شخصیتی که در تازهترین چپترها عملا شکستناپذیر نشان داده شده است و مشخص نیست شخصیتهای اصلی چگونه میخواهند از پس او بربیایند.
اودا دارد ایمو را بیش از حد قدرتمند میکند

در فصل ۱۱۶۳ مانگا طرفداران برای اولینبار شاهد نمایش کامل قدرت ایمو در نبرد بودند. او پس از در اختیار گرفتن کنترل سِینت ساترن (Saint Saturn) یا همان جیگارسیا ساترن، چنان نیروی ویرانگری از خود نشان داد که در کل مجموعه وان پیس سابقه نداشت. اودا در همان بخش، ایمو را روبهروی شش تا از قدرتمندترین چهرههای تاریخ این دنیا قرار داد:
راکْس دی. زبک (Rocks D. Xebec)، گُل دی. راجر (Gol D. Roger)، مانکی دی. گارپ (Monkey D. Garp)، ادوارد نیوگیت ملقب به ریشسفید (Whitebeard)، شارلوت لینلین (Big Mom) و کایدو (Kaido).
این شش غول واقعی در دنیای وان پیس هرکدامشان میتوانند در حد و اندازه یک یونکو (Yonko) باشند. اما حتی در نبردی تمامعیار، هیچکدام نتوانستند کوچکترین آسیبی به ایمو بزنند – و همین مسئله، زنگ خطر را برای بسیاری از طرفداران به صدا درآورده است.

در جایی از مانگا، ایمو با لحنی سرد و بیرحم میگوید:
میبینمشان… در اعماق جنگل، در حال فرار برای نجات جانشان، دو عضو تازه از خاندان دیوی (Davy). چنین انگلهایی نباید زنده بمانند. – ایمو خطاب به راکس دی. زبک
همین یک جمله کافی است تا بفهمیم اودا قصد دارد ایمو را نه فقط بهعنوان یک آنتاگونیست قوی، بلکه بهعنوان تجسم واقعی «قدرت مطلق» به تصویر بکشد. مشابه همان اشتباهی که کیشیموتو در ساخت مادارا مرتکب شد؛ جایی که قهرمان داستان دیگر نمیتواند با منطق و محدودیتهای خودش دشمن را شکست دهد.
ایمو؛ بیرقیبترین موجود در دنیای وان پیس

اگر شش افسانه دنیای وان پیس حتی نتوانستهاند ایمو را زخمی کنند، پس چطور قرار است لوفی (Luffy) با قدرت خدای خورشید نیکا (Sun God Nika) او را شکست دهد؟ لوفی هنوز حتی از پس پنج ارشد (Five Elders) برنمیآید و در نبرد جزیره اگهد (Egghead) برای مقابله با آنها بهشدت بهزحمت افتاد.
لوفی هنوز نمیتواند یک دریاسالار را هم بدون فشار زیاد شکست دهد (کاری که راکس با خونسردی تمام انجام میداد). حالا اگر همان راکس در برابر ایمو هیچ شانسی نداشت، طبیعی است که طرفداران نگران باشند اودا چطور میخواهد تقابل نهایی بین لوفی و ایمو را به شکل منطقی و قابلقبول جمعبندی کند.
با این حال، باید یادمان باشد که اودا و کیشیموتو دو نویسنده کاملا متفاوتاند. اودا معمولا پیش از هر چیز ساختار داستانیاش را تا انتها در ذهن دارد و برای هر عنصر قدرت یا معما، دلیلی روایی میچیند. بنابراین هنوز امید زیادی وجود دارد که اودا برخلاف کیشیموتو، راهی رضایتبخش و هوشمندانه برای پایان این مسیر پیدا کند – راهی که همزمان هم ایمو را به عنوان تهدید نهایی حفظ کند و هم به لوفی اجازه دهد رشدش را کامل کند.

چپتر بعدی وان پیس طبق معمول همین هفته منتشر میشود. در ژاپن نسخه جدید راس نیمهشب دوشنبه منتشر خواهد شد، اما بیشتر مخاطبان جهانی میتوانند از ۲۶ اکتبر به آن دسترسی پیدا کنند. مثل همیشه، خوانندگان میتوانند چپتر تازه را بهصورت رایگان در پلتفرم Manga Plus مطالعه کنند و از ماجراجوییهای لوفی و دوستانش نهایت لذت را ببرند.
نظر شما درباره قدرت مطلق و عجیب شخصیت ایمو در One Piece چیست؟ فکر میکنید لوفی توانایی شکست او را خواهد داشت؟
منبع: Game Rant
اعترافات جنجالی یوتوبرهای فارسی؛ میزگیم با بیگزموگ

![]()
source