۱. آپاندیس

مانند «انبار خاک‌گرفته روده» است و برای انسان امروزی کاربرد مشخصی ندارد. برداشتن آن هیچ اثر مزمنی بر شیوه زندگی ندارد و فرد به‌سرعت به زندگی عادی بازمی‌گردد.

۲. کیسه صفرا

کیسه‌ای کوچک که صفرا را ذخیره می‌کند. بدون آن، کبد صفرا را مستقیم به روده می‌ریزد. شاید ابتدا مشکلات گوارشی ایجاد شود، اما بدن ظرف چند هفته جبران می‌کند.

۳. یکی از کلیه‌ها

کلیه‌ها خون را تصفیه می‌کنند، اما داشتن یکی از آنها برای ادامه زندگی کافی است. فرد نیاز به معاینات منظم دارد اما معمولا داروی مادام‌العمر لازم نیست.

۴. معده

«مخلوط‌کن اولیه غذا» است. اگر به دلیل سرطان یا زخم برداشته شود، غذا مستقیم وارد روده کوچک می‌شود. زندگی ادامه دارد، اما به مکمل‌های دارای ویتامین و رژیم غذایی مشخص نیاز است.

۵. روده باریک

حذف بخشی از آن مشکل جدی ایجاد نمی‌کند، اما برداشتن بخش زیادی از آن ممکن است به «سندروم روده کوتاه» منجر شود که باعث اسهال، کم‌آبی و سوء تغذیه می‌شود. درمان شامل مکمل‌های دائمی و مراقبت‌های پزشکی است.

۶. روده بزرگ

آخرین ایستگاه هضم است. بدون آن، فرد دچار دفع مکرر و اغلب آبکی می‌شود. پزشکان ممکن است روده را دوباره متصل کنند یا خروجی‌ای روی دیواره شکم بسازند (کولوستومی) که مدفوع در کیسه‌ای خارجی جمع شود.

۷. مقعد

اگر به دلیل بیماری برداشته شود، خروج مواد زائد از طریق استوما (دهانه‌ای روی شکم) و کیسه خارجی انجام می‌شود و با آموزش و مراقبت می‌توان زندگی فعال و سالمی داشت.

۸. مری

لوله‌ای که دهان را به معده متصل می‌کند. اگر برداشته شود، جراحان با بخشی از معده یا روده مسیری تازه می‌سازند. بلع دشوار می‌شود و گاهی به لوله تغذیه موقت نیاز است.

۹. مثانه

«مخزن ادرار» بدن است. بدون آن، پزشکان مسیر جدیدی برای خروج ادرار ایجاد می‌کنند (یوروستومی) یا کیسه‌ای داخلی می‌سازند. این تغییر دائمی است و نیاز به مراقبت همیشگی دارد، اما زندگی عادی هنوز ممکن است.

۱۰. یک ریه

از دست دادن یک ریه ظرفیت تنفس را کاهش می‌دهد، اما ریه دیگر جبران می‌کند. فعالیت‌های شدید بدنی سخت‌تر می‌شود و باید درمورد بیماری‌ها و آلودگی‌ها بسیار هوشیار بود.