این پژوهشگران موفق شدند رکورد جهانی جدیدی در سرعت انتقال داده به ثبت برسانند: یک ممیز صفر دو پتابایت بر ثانیه، آن هم در فاصله‌ای به طول هزار و هشتصد و هفت کیلومتر.

جهشی بزرگ در انتقال داده

برای درک بهتر این عدد، باید بدانید که سرعت اینترنت معمولاً بر اساس «مگابیت در ثانیه» سنجیده می‌شود. یک پتابایت برابر با یک میلیارد مگابیت است؛ بنابراین، سرعتی که محققان ژاپنی به آن دست یافته‌اند معادل یک میلیارد و دویست میلیون مگابیت بر ثانیه است؛ یعنی چیزی در حدود سه میلیون و پانصد هزار برابر بیشتر از متوسط سرعت اینترنت در ایالات متحده آمریکا.

چنین سرعتی نه‌تنها امکان دانلود کامل محتوای نتفلیکس را در یک ثانیه فراهم می‌کند، بلکه گامی بسیار مهم در مسیر توسعه شبکه‌هایی با ظرفیت بالا و مقیاس‌پذیر برای پاسخگویی به نیاز فزاینده جهانی به داده‌ها به شمار می‌رود.

یکی از عوامل کلیدی در تحقق این دستاورد، استفاده از کابل‌های فیبر نوری سازگار با زیرساخت‌های موجود بوده است. پژوهشگران برای انجام این آزمایش، از کابل‌های فیبر نوری با ۱۹ هسته نوری و قطر استاندارد ۰.۱۲۵ میلی‌متر استفاده کردند؛ ضخامتی که هم‌اکنون نیز در بسیاری از شبکه‌های جهانی کاربرد دارد.

این کابل‌ها قادرند به‌جای یک مسیر نوری، هم‌زمان از ۱۹ مسیر مستقل برای انتقال داده استفاده کنند؛ آن هم در فضایی مشابه کابل‌های متداول. به این ترتیب، افزایش چشمگیر ظرفیت انتقال اطلاعات، بدون نیاز به تعویض گسترده کابل‌های زیردریایی که در سراسر جهان بیش از یک میلیون کیلومتر امتداد دارند، قابل دستیابی خواهد بود.

 

قانون نیلسن و آینده سرعت اینترنت

شاید بیش از آنچه تصور می‌کنیم، به چنین سرعتی نیاز خواهیم داشت. در دنیای شبکه، قانونی تحت عنوان قانون نیلسن وجود دارد که می‌گوید سرعت اتصال کاربران حرفه‌ای اینترنت، سالانه حدود پنجاه درصد افزایش می‌یابد و تقریباً هر بیست و یک ماه، دو برابر می‌شود. این قانون از سال ۱۹۸۳ میلادی (۱۳۶۲ شمسی) تاکنون معتبر باقی مانده است.

اکنون که میانگین سرعت اینترنت پرسرعت در حدود یک گیگابیت بر ثانیه است، تصور رسیدن به سرعت ده گیگابیت بر ثانیه در یک دهه آینده دور از ذهن نیست. با توجه به این روند رو به رشد، بدون شک به دستاوردها و رکوردهای بیشتری در حوزه انتقال داده نیاز خواهیم داشت.