به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در مملکت پادشاهی عثمانی و میان مسلمانان آن مملوکات روز عاشورا عزاداری می‌شد و شاعران دوران عثمانی دیوان‌های شعر خود را پس از قصیده‌هایی درباره توحید و درباره فضائل نبی(ص)، با مرثیه ابا عبدالله حسین آغاز می‌کردند. 

در دربار سلطان‌های عثمانی، رتبه و سمتی به نام «مرثبه‌خوانی» (مرثیه‌جی‌لیک) بود که سلطانِ عثمانی و درباریان، روز عاشورا، عزادار و سیاه‌پوش، پای مرثیه‌خوانی می‌نشستند و بر مصائب امام حسین (ع) می‌گریستند.

آخرین «مرثیه‌خوان» دربارِ آخرینِ سلطان عثمانی، مرثیه‌خوانی به‌نام «حسین سبیل‌جی» (۱۸۹۴ – ۱۹۷۵ م) بود که خوش‌بختانه از آثار او نمونه‌هایی بر روی صفحه‌ی گرامافون موجود است.

یک نمونه را می‌توان در پوشه‌ی شنیداری «پیوست» ، شنید:
 

و نمونه‌ای دیگر از مرثیه‌خوانی «حسین سبیل‌جی» (مرثیه حضرت زینب [س]) :

این نوحه و مرثیه، به زبانِ تُرکی دوره‌ی عثمانی‌ست که هنوز مهندسی زبانیِ زمانِ جمهوری ترکیه و تغییرات گسترده‌ی آن روی زبان ترکی، انجام نشده بود.

با دقت در این نوحه و مرثیه، انبوهِ واژگانِ فارسی، واژگانِ عربی که از صافیِ زبان فارسی رد شده (یعنی واژگان با ساختار آوایی زبان فارسی و در همان معنا که در زبان فارسی کاربرد دارد) ، عمومِ ترکیباتِ وصفی و اضافی طبق قواعد زبان فارسی و در کل تأثیرپذیری از فرهنگ، ادبیات و زبانِ ایران، مشهود است.

Osmanlı krallarının mahkemesinde، Asura «nın krallarının ve mahkumlarının yas ve siyah okuduğu ve İmam Hüseyin» in acı çektiği ve ağladığı «Morsi al -likik» adlı bir rütbe vardı. Son «retorik» ، neyse ki Gramophon sayfasında var olan Rakka’nın son Osmanlı Sultanı «Hossein Sabilji» adlı mahkemeydi. Şimdi bu çalışma sunuldu.

…………………………

پایان پیام/