این مطالعه که در نشریه «انجمن آزاد بیماری‌های عفونی» (Open Forum Infectious Diseases) منتشر شد، افراد دارای علائم شبیه کووید را بررسی کرد که نتیجه آزمایش کووید ۷۵ درصد از آن‌ها مثبت و نتیجه تست باقی آن‌ها منفی بود.

دکتر لورن ویسک، استادیار پزشکی دانشکده پزشکی دیوید گفن دانشگاه یوسی‌ال‌ای و یکی از نویسندگان اصلی این تحقیق، می‌گوید: «افرادی که نتیجه آزامیش کووید آن‌ها مثبت بود (در مقایسه با افراد نتیجه تست منفی) احتمال بیشتری داشت که تا یک سال پس از بیماری به سلامتی مطلوب مرتبط با کیفیت زندگی بازگردند. آنچه نشان می‌دهد آثار طولانی‌مدت سایر بیماری‌ها (غیر ازکووید) بر سلامتی عمومی تاکنون دست‌کم گرفته شده است.

ویسک افزود: «ما اکنون تفاوت بین روند بهبود جسمانی و روانی پس از ابتلا به کووید را بهتر درک کرده‌ایم. این یافته‌ها نشان می‌دهد که پزشکان باید به سلامت روان بیماران پس از بهبودی از کووید توجه بیشتری داشته باشند و امکانات بیشتری را برای حمایت از آن‌ها اختصاص دهند.»

این مطالعه در چارچوب پروژه INSPIRE (پشتیبانی نوآورانه از بیماران مبتلا به عفونت سارس‌ــ‌کو‌و‌ــ۲) انجام شد و چهار هزار و ۷۰۰ شرکت‌کننده داشت که بین دسامبر ۲۰۲۰ تا اوت ۲۰۲۲ علائمی شبیه کووید داشتند و  ۶۸ درصد آن‌ها زن بودند.

پژوهشگران پاسخ‌های هزار و ۹۶ نفر با جواب مثبت تست کووید و ۳۱۷ نفر با جواب منفی تست را به پرسش‌هایی درباره عملکرد جسمی، اضطراب، افسردگی، خستگی، مشارکت اجتماعی، اختلال خواب، تداخل درد و عملکرد شناختی بررسی کردند و بر اساس این پاسخ‌ها، چهار دسته‌ سلامتی شامل کیفیت کلی زندگی مطلوب، سلامت روانی ضعیف، سلامت جسمانی ضعیف و کیفیت کلی زندگی مرتبط با سلامتی ضعیف تعریف کردند.

پژوهشگران نوشتند که در این مطالعه‌ گسترده، درصد قابل‌توجهی از شرکت‌کنندگان، چه آن‌ها که علائم آن‌ها ناشی از کووید بود، چه بیماری دیگر، همچنان کیفیت زندگی مرتبط با سلامت ضعیفی گزارش کردند. بیشتر بهبودی جسمانی ظرف سه ماه پس از بیماری حاد مشاهده شد، اما روند بهبودی روانی تدریجی‌تر بود و بهبود محسوس آن عمدتا ۶ تا ۹ ماه پس از بیماری آشکار شد.

نکته‌ مهم در پیش‌بینی روند بهبودی بیماران این بود که در گروه کووید مثبت، نسبت به گروه کووید منفی، بهبودی نسبتا بیشتری مشاهده شد. یعنی بازگشت کیفیت زندگی به حد مطلوب زودتر رخ داد. با این حال، تقریبا یک نفر از هر پنج پاسخ‌دهنده، همچنان در گروه کیفیت کلا پایین زندگی قرار داشت و احتمال زیادی هم وجود داشت که تا ۱۲ ماه پس از بیماری، علائم کووید طولانی (long COVID) را گزارش کند.

البته پژوهشگران به برخی محدودیت‌های این یافته‌ها نیز اشاره کردند که لزوم تحقیقات بیشتر را نشان می‌دهد. از جمله اینکه آن‌ها ممکن است نتوانسته باشند همه تفاوت‌های موجود میان شرکت‌کنندگان را ثبت کنند. دیگر اینکه مشخص نبود افراد با نتیجه منفی تست کووید دقیقا به چه بیماری‌ مبتلا بودند. این احتمال هم وجود دارد که نتیجه آزمایش‌ کووید کاذب باشد و به‌اشتباه مثبت یا منفی اعلام شود.