پژوهشگران دانشگاه وین در این بررسی جدید، نمونه‌های دی‌ان‌ای ۴۳۵ نفر را از محوطه‌های باستان‌شناسی سراسر اوراسیا، که بین ۶۴۰۰ پیش از میلاد تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد قدمت داشتند، تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که یک جمعیت باستانی تازه‌شناخته‌شده که در سبزدشت‌‌ [یا همان استپ‌] علفزارهای قفقاز و ولگای سفلی زندگی می‌کرد، با تمامی جمعیت‌های مدرن گویشور زبان‌های هندواروپایی ارتباط داشته است.

براساس این مطالعه، که روز چهارشنبه در مجله «طبیعت» (Nature) منتشر شد، جمعیت باستانی، که اکنون «سی‌ال‌وی» (CLV) نامیده می‌شود، بین ۴۵۰۰ تا ۳۵۰۰ پیش از میلاد زندگی می‌کرد.

مطالعات پیشین نشان داده‌اند که فرهنگ گورچالی [یا اصطلاحا یامنا]، که در استپ‌های پونتیک-کاسپین در شمال دریای سیاه و دریای کاسپین شکوفا شد، از حدود ۳۱۰۰ پیش از میلاد به اروپا و آسیای مرکزی گسترش یافت.

مهاجرت آن‌ها موجب پدیدار شدن «نیاکان استپی» در جمعیت‌های سراسر اوراسیا بین ۳۱۰۰ پیش از میلاد و ۱۵۰۰ پیش از میلاد شد و بیشترین تاثیر را بر ژنوم انسان‌های اروپایی در میان تمامی رویدادهای جمعیتی ۵۰۰۰ سال گذشته داشته است.

حرکت مردم یامنا در این مسیر عموما عامل اصلی گسترش زبان‌های هندواروپایی شناخته می‌شود. با این‌ حال، یک شاخه از زبان‌های هندواروپایی – یعنی زبان‌های آناتولی – هیچ‌گونه نیاکان استپی را نشان نمی‌دهد.

زبان‌های آناتولی، ازجمله زبان هیتی (Hittite)، قدیمی‌ترین شاخه زبان‌های هندواروپایی به شمار می‌روند که از دیگر شاخه‌ها جدا شده و برخی از ویژگی‌های کهن زبانی را، که در سایر شاخه‌ها از بین رفته‌اند، حفظ کرده‌اند.

پژوهشگران دریافتند که این گروه از زبان‌ها از مردمی منشا گرفته‌اند که پیش‌تر توصیف کاملی از آن‌ها ارائه نشده بود.

این مطالعه جدید، این گروه زبانی را تا جمعیتی باستانی ردیابی کرد که بین ۴۵۰۰ پیش از میلاد و ۳۵۰۰ پیش از میلاد در استپ‌های میان کوه‌های قفقاز شمالی و بخش پایینی رود ولگا زندگی می‌کردند.

تحلیل دی‌ان‌ای نشان داد که ۸۰ درصد تبار مردم یامنا از این گروه جمعیتی نشات گرفته، گروهی که همچنین با یک‌دهم تبار گویشوران هیتی در آناتولی مرکزی عصر برنز مرتبط بوده است.

رون پینهاسی، یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه وین، گفت: «بنابراین، گروه سی‌اِل‌وی را می‌توان با تمامی جمعیت‌های هندواروپایی‌زبان مرتبط دانست و این گروه بهترین نامزد برای جمعیتی است که به زبان هندوآناتولی، نیای مشترک هیتی و تمامی زبان‌های هندواروپایی متاخرتر، صحبت می‌کرد.»

این بررسی همچنین نشان داد که ادغام زبان پیش-آناتولی-هندواروپایی، که میان مردمان آناتولی و هندواروپایی مشترک بود، بین ۴۴۰۰ پیش از میلاد و ۴۰۰۰ پیش از میلاد در میان جوامع سی‌اِل‌وی به اوج خود رسید.

دکتر پینهاسی گفت: «کشف جمعیت سی‌اِل‌وی، به‌منزله حلقه گمشده در ماجرای [زبان‌های] هندواروپایی، نقطه عطفی در پژوهش ۲۰۰ ساله برای بازسازی خاستگاه‌های هندواروپاییان و مسیرهایی است که این مردم از طریق آن‌ها در سراسر اروپا و بخش‌هایی از آسیا گسترش یافتند.»