بر اساس گزارشی از پایگاه خبری Futura Sciences، هوش مصنوعی (صرف‌نظر از قابلیت‌های گفت‌وگومحور آن) فاقد هرگونه آگاهی، احساس یا درک واقعی از بحران گرمایش جهانی است. اگر این فناوری درباره وضعیت اضطراری آب‌وهوا هشدار می‌دهد، صرفاً به این دلیل است که بر اساس متون انسانی آموزش دیده و تنها آنچه را که در داده‌های ورودی وجود دارد، بازتولید می‌کند. به عبارت دیگر، زمانی که یک سیستم هوش مصنوعی اعلام می‌کوید: «سیاره در خطر است، باید اقدام کنیم»، این پیام نه از روی دغدغه‌های زیستمحیطی، بلکه بر اساس تحلیل آماری متون آموزشی است که در اختیارش قرار گرفته است.

 

هوش مصنوعی: ابزاری قدرتمند در خدمت محیط‌ زیست

همان گزارش تأکید می‌کند که هوش مصنوعی (حتی بدون برخورداری از احساسات) می‌تواند به عنوان متحدی ارزشمند در حفظ کره زمین عمل کند. امروزه از این فناوری در پروژه‌های متعدد زیستمحیطی استفاده می‌شود، از جمله:

۱. تحلیل داده‌های اقلیمی:

یک الگوریتم هوش مصنوعی با پردازش بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ مطالعه علمی، دریافت که در حال حاضر ۸۵ درصد از جمعیت جهان تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار گرفته‌اند.

۲. مدیریت آتش‌سوزی‌های جنگلی:

با تحلیل عواملی مانند رطوبت، جهت باد و تراکم پوشش گیاهی، مدل‌های هوش مصنوعی قادرند مکان و گسترش آتش‌سوزی‌ها را با دقت بالا پیش‌بینی کنند.

۳. پیش‌بینی امواج گرمایی:

محققان می‌توانند به کمک شبکه‌های عصبی و یادگیری ماشین، وقوع امواج گرمایی را تا دو هفته قبل از رخداد، پیش‌بینی نمایند.

۴. بهینه‌سازی مصرف انرژی:

شرکت گوگل با استفاده از هوش مصنوعی، میزان تولید انرژی‌های تجدیدپذیر را پیش‌بینی می‌کند و از این طریق مانع انتشار میلیون‌ها تن دی‌اکسید کربن در جو می‌شود.

۵. پایش آلودگی و جنگل‌زدایی:

پروژه‌هایی مانند پرسش و پاسخ اقلیمی، گزارش‌های IPCC را تحلیل می‌کنند، در حالی که برخی سیستم‌های دیگر، روند جنگل‌زدایی را به صورت بلادرنگ رصد می‌نمایند.

در نهایت، اگرچه هوش مصنوعی فاقد درک انسانی از بحران‌های زیست‌محیطی است، اما توانمندی‌های تحلیلی و پردازشی آن می‌تواند به عنوان ابزاری کارآمد در مسیر کاهش اثرات تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار گیرد.