به گزارش ایتنا و به نقل از سایتک‌دیلی، این سامانه بر پایه‌ی فرگشت هدایت‌شده کار می‌کند، روشی که پیش‌تر فقط در باکتری‌ها اجرا می‌شد و در سال ۲۰۱۸ جایزه نوبل شیمی را به‌دست آورد.
برخلاف فرگشت طبیعی که میلیون‌ها سال به طول می‌انجامد، پروتئوس این فرآیند را تنها در چند هفته شبیه‌سازی می‌کند و می‌تواند مولکول‌هایی با عملکردهای نوین یا بهبود یافته تولید کند. این دستاورد به دانشمندان کمک می‌کند تا داروهایی بسازند که پیش‌تر امکان تولید آن‌ها وجود نداشت یا به زمان و منابع بسیاری نیاز داشت.
یکی از کاربردهای مهم پروتئوس، ارتقای فناوری‌های ویرایش ژن مانند CRISPR است. این سامانه می‌تواند دقت و کارایی این ابزارها را برای درمان‌های ژنتیکی افزایش دهد. همچنین، پژوهشگران از آن برای ساخت نسخه‌های بهینه‌شده‌ای از پروتئین‌ها و نانوبادی‌ها استفاده کرده‌اند که قادر به شناسایی آسیب DNA هستند؛ عاملی کلیدی در بروز سرطان.
برای جلوگیری از میان‌بر زدن سیستم و یافتن پاسخ‌های بی‌ربط، پژوهشگران از ذرات شبه‌ویروسی کیمریک بهره گرفتند که ترکیبی از ژنوم یک ویروس و پوسته‌ی ویروسی دیگر است. این طراحی باعث شد سامانه عملکردی دقیق و هدفمند داشته باشد.
پژوهشگران تاکید دارند که پروتئوس قابل استفاده در آزمایشگاه‌های دیگر نیز هست و به صورت اوپن سورس منتشر شده است. آنان امیدوارند این فناوری به توسعه نسل جدیدی از آنزیم‌ها، ابزارهای مولکولی و داروهای mRNA منجر شود که اثرگذاری دقیق‌تر و قوی‌تری دارند.
source