به گزارش خبرگزاری آنا، در حالی‌که رقبای آسیایی تیم ملی امید ایران با جدیت در حال آماده‌سازی برای مسابقات جام ملت‌های آسیا زیر ۲۳ سال هستند و از فرصت فیفادی برای برگزاری دیدارهای دوستانه و تدارکاتی بهره می‌برند، تیم ملی امید ایران همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌برد. این تیم پس از جدایی رضا عنایتی نزدیک به دو سال است که بدون سرمربی به سر می‌برد و فدراسیون فوتبال با وجود وعده‌های مکرر، هنوز تکلیف نیمکت این تیم را مشخص نکرده است.
در این مدت اسامی متعددی از جمله یحیی گل‌محمدی، ژوزه مورایس، مجتبی حسینی، محمد ربیعی، حسین عبدی، امید روانخواه، سعید دقیقی، مهدی تارتار، عبدالله ویسی و حتی مجید جلالی برای هدایت تیم ملی امید مطرح شده‌اند، اما این گمانه‌زنی‌ها هیچ نتیجه‌ای در پی نداشته است و همچنین تیم ملی سروسامانی ندارد. مهدی محمدنبی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ وعده داده بود که سرمربی تیم ملی امید ظرف ۱۰ روز آینده معرفی خواهد شد و مهدی تاج هم در ۲۸ اردیبهشت خبر از انتخاب سرمربی تیم ملی امید داد اما اکنون با گذشت بیش از یک ماه، نیمکت این تیم همچنان خالی و بدون سرمربی است. این تأخیر در تصمیم‌گیری، نشانه‌ای آشکار از بی‌برنامگی در بدنه فدراسیون فوتبال است.
در حالی که شرایط ایران بدین شکل است؛ رقبای ایران در آسیا در حال آماده‌سازی خود هستند. امارات در دیداری دوستانه تایلند را ۱-۰ شکست داد، قطر با انجام ۴ دیدار دوستانه (۲ برد و ۲ تساوی) عملکرد قابل قبولی از خود نشان داد، تایلند نیز ۴ دیدار تدارکاتی برگزار کرد، هنگ‌کنگ، هم‌گروه ایران، یک بازی دوستانه انجام داد و کره جنوبی و استرالیا نیز دیدارهای دوستانه‌ای با یکدیگر داشتند. از سوی حال، عربستان با شرکت در یک تورنمنت جداگانه در راستای آماده‌سازی تیمش است. این در حالی است که تیم ملی امید ایران حتی یک اردوی منظم یا بازی تدارکاتی در دو سال اخیر برگزار نکرده و عملاً در خواب زمستانی به سر می‌برد.
این وضعیت اسف‌بار بار دیگر ریشه‌های ناکامی ایران در راهیابی به المپیک را نمایان می‌کند. فدراسیون فوتبال که پیش‌تر بهانه دومدیریتی بودن و دخالت کمیته ملی المپیک را مطرح می‌کرد، اکنون با حذف این کمیته، همچنان در تصمیم‌گیری ناتوان است. تیمی که کمتر از سه ماه دیگر باید در مسابقات حساس جام ملت‌های آسیا به میدان برود، اکنون با کاسه چه کنم چه کنم در دست گرفته و هیچ برنامه مشخصی برای آینده ندارد.
ادامه این روند، نتیجه‌ای جز ناکامی دوباره در پی نخواهد داشت. پس از پایان این مسابقات، احتمالاً شاهد تشکیل مجدد ستادهای بررسی دلایل ناکامی خواهیم بود که همچون همیشه، نوشدارویی پس از مرگ سهراب خواهند بود. فدراسیون فوتبال ایران باید پاسخگوی این حجم از تاخیر و ناتوانی در انتخاب سرمربی تیم ملی امید خود باشد.
سایر رقبای آسیایی در حال آماده سازی هستند اما در ایران افراد در حال لابی های عجیب هستند تا گزینه های خودشان روی نیمکت تیم ملی امید قرار بگیرد. اینکه این تیم چه سرنوشتی در انتظارش است هم اهمیتی ندارد.
∎