دکتر ان-هوی فو، استاد علوم اعصاب و ژنتیک در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، گفت: «این موارد، دریچه‌ای هیجان‌انگیز به سوی مکانیسم خواب مطلوب می‌گشایند.» بدن آن‌ها کاری را که دیگران در ۸ ساعت انجام می‌دهند، در ۳ ساعت و با راندمان بسیار بالاتری انجام می‌دهد.

تحقیقات در دهه اول قرن بیست و یکم آغاز شد، زمانی که گروهی از افرادی که روزانه شش ساعت یا کمتر می‌خوابیدند، تجربه خود را گزارش کردند.

محققان پس از تجزیه و تحلیل ژنوم یک مادر و دختر، جهشی را در ژن DEC2 (BHLHE41) که به دلیل نقشش در تنظیم ریتم‌های شبانه‌روزی شناخته شده است، کشف کردند و این فرضیه را مطرح کردند که این جهش دلیل کاهش نیاز آن‌ها به خواب است.

از آن زمان، صدها نفر با توانایی طبیعی برای خواب کوتاه‌مدت شناسایی شده‌اند و پنج جهش ژنتیکی مختلف مرتبط با این پدیده کشف شده است.

یک مطالعه جدید که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است، جهش دیگری را در ژن SIK3 برجسته می‌کند.

این جهش، آنزیمی را کد می‌کند که در فضای بین نورون‌ها فعال است. محققان نشان داده‌اند که اصلاح ژنتیکی موش‌ها برای انتقال این جهش، نیاز خواب آن‌ها را به طور متوسط ​​۳۱ دقیقه کاهش می‌دهد.

یافته‌ها نشان می‌دهد که جهش در ژن SIK3 با تقویت تعادل مغز (هومئوستازی)، فرآیندی که در آن تصور می‌شود خواب به «تنظیم مجدد» مغز کمک می‌کند، خواب را کاهش می‌دهد.

دکتر فو امیدوار است که کشف جهش‌های بیشتر در افرادی که به طور طبیعی دوره‌های کوتاهی می‌خوابند، به درک بهتر مکانیسم‌های تنظیم خواب کمک کند، که می‌تواند راه را برای توسعه درمان‌های جدید برای اختلالات خواب هموار کند.∎​