دانشمندان ساختارهایی مرموز شبیه رشته‌های فضایی در نزدیکی سیاه‌چاله مرکز کهکشان کشف کرده‌اند که رفتار عجیبی دارند.
به گزارش تکراتو و به نقل از futurism، دانشمندان در پژوهشی تازه، نگاهی دقیق‌تر به منطقه اطراف سیاه‌چاله فوق‌سنگین مرکز کهکشان راه شیری انداخته‌اند و به کشفی عجیب رسیده‌اند: ساختارهایی رشته‌ای و ناشناخته که به نظر می‌رسد نقشی کلیدی در چرخه گازها و غبارها در این ناحیه دارند.
بر اساس مقاله‌ای که در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده، تیمی بین‌المللی از اخترشناسان با استفاده از آرایه تلسکوپی ALMA در بیابان آتاکامای شیلی، موفق شدند تصویری با وضوح بالا از منطقه موسوم به Central Molecular Zone یا CMZ تهیه کنند؛ منطقه‌ای که به خاطر گردش دائمی مقدار زیادی غبار و گاز شناخته می‌شود.
با این حال، چگونگی عملکرد این چرخه‌های تشکیل و نابودی گاز و غبار تا پیش از این به‌درستی مشخص نبود. اما اکنون، با نقشه دقیق ALMA، اخترشناسان ساختاری رشته‌ای جدید را کشف کرده‌اند که ظاهراً نسبت به امواج ضربه‌ای که در این منطقه حرکت می‌کنند واکنش نشان می‌دهد.
کای یانگ، پژوهشگر دانشگاه Shanghai Jiao Tong و سرپرست این پروژه، می‌گوید وقتی تصاویر ALMA را بررسی می‌کردند، متوجه رشته‌هایی باریک و دراز شدند که با مناطق شکل‌گیری ستاره‌ها فاصله داشتند. او در توصیف این کشف گفت این ساختارها مثل سازه‌هایی بیگانه هستند.
او افزود که این رشته‌ها هیچ شباهتی به ساختارهای شناخته‌شده ندارند و کاملاً غافلگیرکننده بوده‌اند.
برای این مطالعه، دانشمندان مولکول‌هایی مانند سیلیکون مونوکسید (SiO) و هشت مولکول دیگر را در این منطقه ردیابی کردند. جالب اینجاست که سرعت این مولکول‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها مستقیماً با منابع گاز و غبار در ارتباط نیستند.
شینگ لو، استاد پژوهشی رصدخانه اخترشناسی Shanghai و نویسنده اصلی مقاله، این رشته‌ها را به گردبادهای فضایی تشبیه کرده است: جریان‌هایی پرسرعت و خشن از گاز که عمر کوتاهی دارند ولی مواد را به‌طور مؤثر در فضا پخش می‌کنند.
در مقاله آمده است که این رشته‌ها احتمالاً با شوک‌هایی در مقیاس پارسک مرتبط هستند؛ شوک‌هایی که از برخورد دینامیکی امواج ضربه‌ای با ابرهای مولکولی ایجاد می‌شوند.
پژوهشگران معتقدند این شوک‌ها باعث آزاد شدن مولکول‌هایی مثل SiO و ترکیبات آلی پیچیده‌تری مانند متانول در منطقه CMZ می‌شوند. این رشته‌ها پس از مدتی از بین می‌روند و مولکول‌ها دوباره در دانه‌های غبار منجمد می‌شوند و این چرخه دوباره آغاز می‌شود.
آن‌ها امیدوارند با مشاهدات آینده توسط ALMA بتوانند اطلاعات بیشتری از منشأ این رشته‌ها به دست بیاورند.
در بخشی از مقاله آمده است که این رشته‌های باریک می‌توانند از نظر ساختار با رشته‌های گاز متراکمی که قبلاً در ابرهای مولکولی نزدیک‌تر دیده شده‌اند تفاوت داشته باشند و احتمالاً نتیجه تعامل بین امواج ضربه‌ای و ابرهای مولکولی هستند.