از پیشرفت‌های عجیب‌وغریب گرفته تا داستان‌های باورنکردنی، حقایق شگفت انگیز دنیای تکنولوژی پر از اتفاقاتی است که شاید غیرواقعی به نظر برسند.

به گزارش تکراتو و به نقل از em360tech، از زمان پیدایش اینترنت، هیچ چیز به اندازه فناوری با چنین سرعتی تغییر نکرده است. در چند دهه اخیر، شاهد تحولاتی عظیم در نحوه زندگی، ارتباطات، کار و حتی شیوه تفکر خود بوده‌ایم.

برای درک این موضوع کافی است به ظهور هوش مصنوعی نگاه کنیم. پیش از معرفی ChatGPT در سال ۲۰۲۲، بسیاری از افراد خارج از حوزه فناوری، هوش مصنوعی را بیشتر متعلق به داستان‌های علمی‌تخیلی می‌دانستند تا یک ابزار کاربردی.

حالا همه چیز با هوش مصنوعی کار می‌کند و به نظر می‌رسد هر شرکت فناوری در حال سرمایه‌گذاری روی مدل‌های زبانی بزرگ و فناوری‌های مبتنی بر یادگیری ماشین است.

حقایق شگفت انگیز دنیای تکنولوژی

البته این اولین باری نیست که یک تغییر تکنولوژیکی، صنعت را متحول می‌کند. قبل از این‌که همه درباره هوش مصنوعی صحبت کنند، متاورس داغ‌ترین بحث بود و پیش از آن، رایانش ابری، گوشی‌های هوشمند و در نهایت اینترنت، هرکدام موجی از تغییرات بزرگ را به همراه داشتند.

با چنین پیشرفت سریعی، بعضی از نوآوری‌ها و دستاوردهای فناوری آن‌قدر عجیب به نظر می‌رسند که باور کردنشان دشوار است. اما واقعیت همیشه شگفت‌انگیزتر از خیال است. در ادامه، 10 حقیقت جالب از دنیای تکنولوژی را مرور می‌کنیم که شاید در نگاه اول غیرواقعی به نظر برسند، اما کاملاً واقعی هستند.

اولین ماوس کامپیوتر از چوب ساخته شده بود

اولین ماوس کامپیوتر که در سال ۱۹۶۴ توسط دانشمند علوم کامپیوتر داگ انگلبارت اختراع شد، هیچ شباهتی به ماوس‌های شیک و ارگونومیکی که امروز استفاده می‌کنیم نداشت.

این ماوس اولیه در واقع یک قطعه مستطیلی از چوب بود که تنها یک دکمه روی آن قرار داشت و در زیر آن دو چرخ فلزی تعبیه شده بود تا حرکت روی سطح را دنبال کند. این نمونه اولیه چوبی بخشی از دیدگاه گسترده‌تر انگلبارت برای تعاملی‌تر و کاربرپسندتر کردن کامپیوترها بود.

اختراع او شیوه تعامل انسان با ماشین‌ها را متحول کرد و استفاده از دستورات متنی پیچیده را به یک رابط کاربری ساده‌تر بر پایه کلیک و اشاره تبدیل کرد.

گرچه دهه‌ها طول کشید تا ماوس به یک جزء استاندارد در کامپیوترهای شخصی تبدیل شود، اما نمونه اولیه چوبی انگلبارت پایه و اساس رابط‌های گرافیکی امروزی را بنا نهاد و استفاده از کامپیوتر را برای میلیون‌ها نفر آسان‌تر کرد.

یک جست‌وجوی ساده در گوگل بیشتر از کل برنامه آپولو انرژی مصرف می‌کند

در زمان فرود انسان روی ماه، ناسا از کامپیوترهای بزرگی مانند Apollo Guidance Computer استفاده می‌کرد که تنها ۶۴ کیلوبایت حافظه داشت و با سرعت ۰.۰۴۳ مگاهرتز کار می‌کرد؛ مشخصاتی که در مقایسه با استانداردهای امروزی بسیار ناچیز به نظر می‌رسد.

در مقابل، وقتی امروز یک جست‌وجوی ساده در Google انجام می‌دهید، این فرایند در شبکه‌ای عظیم از مراکز داده پردازش می‌شود که شامل هزاران سرور است. این سرورها در عرض چند میلی‌ثانیه درخواست شما را بررسی کرده و با استفاده از الگوریتم‌های پیچیده، نتایج را نمایش می‌دهند.

پردازش، حافظه و انرژی مورد نیاز برای یک جست‌وجوی اینترنتی به‌مراتب بیشتر از کل منابعی است که ناسا برای فرستادن فضانوردان به ماه در اختیار داشت.

این جهش عظیم در قدرت پردازشی نشان می‌دهد که فناوری تا چه اندازه پیشرفت کرده و کارهایی که زمانی غیرممکن به نظر می‌رسیدند، حالا تنها با فشار دادن یک دکمه انجام می‌شوند.

اولین باگ کامپیوتری، یک حشره واقعی بود

اصطلاح باگ کامپیوتری به ماجرایی در سال ۱۹۴۷ برمی‌گردد که در آن گروهی از مهندسان، از جمله دانشمند برجسته علوم کامپیوتر گریس هاپر، هنگام کار روی کامپیوتر Harvard Mark II با یک مشکل غیرمنتظره مواجه شدند.

این کامپیوتر که اندازه یک اتاق بود و هزاران لوله خلأ، رله و سوئیچ داشت، دچار اختلال شده بود. پس از بررسی، تیم مهندسان متوجه علت مشکل شدند: یک شب‌پره داخل یکی از رله‌ها گیر کرده و باعث از کار افتادن سیستم شده بود.

آن‌ها این حشره را با دقت از دستگاه جدا کردند و در یک لحظه طنزآمیز، آن را به دفتر ثبت پروژه چسباندند و نوشتند: اولین مورد واقعی از یافتن یک باگ.

البته اصطلاح باگ پیش از این نیز در مهندسی برای اشاره به مشکلات مکانیکی یا الکتریکی استفاده می‌شد و قدمت آن به قرن نوزدهم بازمی‌گردد. حتی توماس ادیسون هم از این واژه برای توصیف نقص‌های موجود در اختراعاتش استفاده کرده بود.

این اتفاق، اولین مورد ثبت‌شده از استفاده از کلمه باگ در دنیای کامپیوتر بود و این واژه را برای همیشه با خطاهای نرم‌افزاری و سخت‌افزاری گره زد. امروزه اشکال‌زدایی، یعنی فرآیند پیدا کردن و رفع خطاهای یک برنامه کامپیوتری، همچنان یکی از مهم‌ترین بخش‌های توسعه نرم‌افزار محسوب می‌شود.

یک هکر با استفاده از یخچال اسپم ارسال کرد

در سال ۲۰۱۴، شرکت امنیت سایبری Proofpoint کشف کرد که یک بات‌نت، یعنی شبکه‌ای از دستگاه‌های آلوده، توانسته کنترل لوازم هوشمند مختلفی از جمله یک یخچال را به دست بگیرد و بیش از ۷۵۰ هزار ایمیل فیشینگ ارسال کند. این دستگاه‌ها که به اینترنت متصل بودند اما از امنیت کافی برخوردار نبودند، به اهدافی آسان برای هکرها تبدیل شدند.

این اتفاق ضعف بزرگی را در دنیای نوظهور فناوری‌های هوشمند آشکار کرد؛ جایی که وسایل روزمره‌ای مانند یخچال‌ها، تلویزیون‌ها و ترموستات‌ها به اینترنت متصل می‌شوند اما اغلب از حداقل تدابیر امنیتی برخوردارند.

همین ضعف باعث شده که سایر دستگاه‌ها نیز به بات‌نت تبدیل شوند، از ساعت‌های هوشمند گرفته تا مسواک‌های برقی. با گسترش اینترنت اشیا و اتصال تعداد بیشتری از دستگاه‌ها، احتمال چنین حملات سایبری نیز افزایش یافته است و بر اهمیت به‌کارگیری تدابیر امنیتی قوی‌تر برای محافظت از حتی غیرمنتظره‌ترین وسایل تأکید دارد.

اولین دوربین دیجیتال به اندازه یک توستر بود

اولین دوربین دیجیتال که در سال ۱۹۷۵ توسط استیو ساسون، مهندس شرکت Kodak، اختراع شد، یک دستاورد شگفت‌انگیز بود که بیشتر شبیه یک توستر به نظر می‌رسید تا دستگاه‌های کوچکی که امروزه در اختیار داریم.

این نمونه اولیه حدود ۳.۵ کیلوگرم وزن داشت و تقریباً هم‌اندازه یک توستر نان بود، که در مقایسه با استانداردهای امروزی بسیار بزرگ و جاگیر محسوب می‌شد.

این دوربین طراحی ساده‌ای داشت و از یک حسگر ۰.۰۱ مگاپیکسلی استفاده می‌کرد که تصاویر را به‌صورت سیاه‌وسفید ثبت می‌کرد. تصاویر روی یک نوار کاست ذخیره می‌شدند و ثبت هر عکس حدود ۲۳ ثانیه طول می‌کشید—چیزی کاملاً متفاوت از عکاسی دیجیتال سریع و بی‌درنگ امروزی.

اختراع ساسون یک تغییر اساسی در شیوه نگاه ما به عکاسی ایجاد کرد و راه را برای گذار از فیلم‌های سنتی به رسانه دیجیتال هموار ساخت.

با این حال، علی‌رغم ماهیت انقلابی آن، مدیران Kodak در ابتدا تمایلی به پذیرش فناوری دیجیتال نداشتند، زیرا نگران بودند که این فناوری بازار پررونق فیلم‌های عکاسی را از بین ببرد. در نتیجه، دوربین دیجیتال سال‌ها در حاشیه ماند، در حالی که فناوری آن به‌سرعت پیشرفت می‌کرد.

اینترنت به اندازه یک توت‌فرنگی وزن دارد

فیزیکدان جان دی. کوبیاتویچ تخمین زده است که الکترون‌های در حال حرکت که برای ذخیره و پردازش حجم عظیم داده‌های اینترنت ضروری هستند، در مجموع جرمی معادل ۵۰ گرم دارند، تقریباً به اندازه یک توت‌فرنگی بزرگ.

این تخمین بر اساس این واقعیت است که هرچند الکترون‌های مسئول ذخیره‌سازی و انتقال داده‌ها تقریباً بدون وزن هستند، اما وقتی این مقدار ناچیز را در حجم عظیم اطلاعات (حدود ۴۰ زتابایت بر اساس برآوردهای اخیر) ضرب کنیم، جرم حاصل به حدی می‌رسد که هرچند بسیار اندک، اما قابل اندازه‌گیری باشد.

در حالی که اینترنت در تعاملات دیجیتال ما کاملاً بی‌وزن به نظر می‌رسد، این حقیقت جالب به آن بعدی ملموس می‌بخشد و چیزی که معمولاً نامرئی می‌دانیم را از زاویه‌ای جدید نشان می‌دهد.

تعداد گوشی‌های موبایل بیشتر از جمعیت کره زمین است

رشد چشمگیر دستگاه‌های موبایل در سراسر جهان قابل توجه است. طبق داده‌های لحظه‌ای GSMA، در حال حاضر حدود ۸.۵ میلیارد اتصال موبایلی در سطح جهان وجود دارد، در حالی که جمعیت کره زمین تقریباً ۸ میلیارد نفر است.

این اختلاف به این دلیل است که بسیاری از افراد بیش از یک دستگاه دارند، مانند گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و گجت‌های پوشیدنی. علاوه بر این، گسترش اینترنت اشیا نیز تأثیرگذار بوده است، زیرا بسیاری از دستگاه‌های غیر موبایلی، مانند ساعت‌های هوشمند و کنتورهای هوشمند، به شبکه‌های مخابراتی متصل هستند.

در برخی کشورهای توسعه‌یافته، داشتن چندین شماره موبایل یا دستگاه برای استفاده شخصی، کاری یا سفر امری رایج است. این میزان گسترده از اتصال نشان‌دهنده اهمیت روزافزون فناوری موبایل در ارتباطات، کار و سرگرمی در سراسر جهان است، از روستاهای دورافتاده گرفته تا شهرهای پرجمعیت.

سرعت اینترنت ناسا 13 هزار برابر بیشتر از اینترنت شما است

در حالی که سرعت اینترنت خانگی معمولاً حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه است، شبکه ناسا، به‌ویژه Energy Sciences Network یا ESnet، می‌تواند به سرعتی معادل ۹۱ گیگابیت بر ثانیه برسد. این پهنای باند فوق‌العاده برای مدیریت حجم عظیم داده‌های تولیدشده توسط مأموریت‌های فضایی، ماهواره‌ها و آزمایش‌های علمی ضروری است.

در حالی که بیشتر کاربران خانگی با سرعت‌هایی در محدوده مگابیت بر ثانیه کار می‌کنند، اینترنت گیگابیتی ناسا امکان انتقال داده‌های عظیمی مانند تصاویر ماهواره‌ای و داده‌های تحقیقاتی را از فضا به زمین فراهم می‌کند.

سرعت این شبکه به حدی بالاست که می‌توان یک فیلم با کیفیت بالا را در عرض چند میلی‌ثانیه دانلود کرد. به عنوان مثال، داده‌های تلسکوپ فضایی هابل، مریخ‌نوردها و دیگر مأموریت‌ها شامل حجم گسترده‌ای از اطلاعات، مانند تصاویر با وضوح بالا، داده‌های تله‌متری و اندازه‌گیری‌های علمی هستند که باید برای تجزیه‌وتحلیل به زمین ارسال شوند.

این اتصالات پرسرعت به دانشمندان و محققان اجازه می‌دهد داده‌ها را به‌طور مؤثر انتقال داده و به نتایج و کشفیات جدید دست پیدا کنند.

افرادی که از اینترنت استفاده می‌کنند بیشتر از کسانی هستند که به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند

شاید باورش سخت باشد، اما تعداد افرادی که در سراسر جهان به اینترنت دسترسی دارند بیشتر از کسانی است که آب آشامیدنی سالم در اختیار دارند. حدود ۵.۵ میلیارد نفر، معادل ۶۷ درصد از جمعیت جهان، از اینترنت استفاده می‌کنند.

این رقم به لطف گسترش سریع دستگاه‌های موبایل و اینترنت ارزان به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. در مقابل، تنها حدود ۷۴ درصد از جمعیت جهان، معادل ۵.۹ میلیارد نفر، به آب آشامیدنی ایمن دسترسی دارند، به این معنی که بیش از ۲ میلیارد نفر همچنان از این نیاز اساسی محروم هستند.

این تفاوت چشمگیر، تناقضی در روند توسعه جهانی را نشان می‌دهد. در حالی که فناوری، به‌ویژه اینترنت، حتی در مناطق دورافتاده و کمتر توسعه‌یافته نیز به‌سرعت گسترش یافته است، تأمین منابع ضروری مانند آب آشامیدنی همچنان با چالش‌های زیادی مواجه است.

این موضوع نشان می‌دهد که انقلاب دیجیتال از تلاش‌ها برای حل نیازهای اولیه انسانی پیشی گرفته است و سؤالاتی را در مورد نحوه تخصیص منابع و اولویت‌های توسعه زیرساخت‌های جهانی مطرح می‌کند.

می‌توان کل اینترنت را تنها در چند گرم DNA ذخیره کرد

DNA، مولکولی که اطلاعات ژنتیکی همه موجودات زنده را در خود دارد، این پتانسیل را دارد که حجم عظیمی از داده‌ها را در فضایی فوق‌العاده فشرده ذخیره کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که تنها یک گرم DNA می‌تواند به‌طور نظری تا ۲۱۵ پتابایت (۲۱۵ میلیون گیگابایت) داده را در خود جای دهد. در مطالعات اخیر، دانشمندان موفق شده‌اند انواع مختلف داده‌ها، از جمله متن، تصاویر و حتی ویدئو را در رشته‌های DNA رمزگذاری کنند و این قابلیت را به‌عنوان یک روش ذخیره‌سازی نشان دهند.

این فناوری در مقایسه با روش‌های سنتی ذخیره دیجیتال مزایای چشمگیری دارد: DNA فوق‌العاده پایدار است، می‌تواند هزاران سال در شرایط مناسب دوام بیاورد و به انرژی بسیار کمی برای نگهداری نیاز دارد.

در حال حاضر، حجم کل داده‌های موجود در اینترنت حدود ۴۰ زتابایت (۴۰ میلیارد ترابایت) تخمین زده می‌شود. از نظر تئوری، تمام این اطلاعات را می‌توان تنها در چند کیلوگرم DNA ذخیره کرد.

اگرچه ذخیره‌سازی داده‌ها در DNA هنوز در مرحله آزمایشی قرار دارد و با چالش‌هایی مانند هزینه بالا و سرعت خواندن و نوشتن مواجه است، اما این فناوری گامی انقلابی در حفظ داده‌ها به شمار می‌رود و می‌تواند راهکاری برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون برای روش‌های ذخیره‌سازی کارآمدتر و پایدارتر در دنیای مبتنی بر داده امروزی باشد.