دو سال بود که معتقد بودم ویوو بهترین دوربین گوشی‌های هوشمند را دارد، اما سال گذشته Xiaomi 14 Ultra نظر مرا تغییر داد. این گوشی نه‌تنها بهترین دوربین را داشت، بلکه تبدیل به گوشی محبوب من شد؛ از ثبت لحظات سفر گرفته تا عکاسی حرفه‌ای برای بررسی محصولات. حالا شیائومی با ۱۵ Ultra این تجربه را یک پله بالاتر برده است. مهم‌ترین تغییر، اضافه شدن یک لنز پریسکوپی ۲۰۰ مگاپیکسلی است که به ترکیب دوربین‌های قبلی اضافه شده. اما یک مشکل باقی مانده: طراحی! اگر ۱۴ Ultra چندان جذاب نبود، ماژول عظیم و نامتقارن دوربین در ۱۵ Ultra وضعیت را بدتر کرده است. البته وقتی عملکرد دوربین این‌قدر عالی باشد، شاید بتوان با این طراحی کنار آمد اما اگر شما نظر دیگری داشته باشید، کاملاً قابل درک است.

دوربین: برگ برنده اصلی

از مشخصات سخت‌افزاری ۱۵ Ultra حرفی نزده‌ام، چون اینجا دوربین حرف اول را می‌زند. این گوشی یک پرچم‌دار تمام‌عیار است، اما اگر حاضر باشید ۱۲۹۹ پوند / ۱۴۹۹ یورو (حدود ۱۶۰۰ دلار) برای آن بپردازید، دلیل اصلی‌تان بدون شک دوربین خواهد بود.مثل مدل قبلی، یک ماژول دایره‌ای بزرگ، چهار دوربین پشتی را در خود جای داده است. طراحی این ماژول یادآور استایل کلاسیک Leicaاست—شیائومی با ترکیب رنگ نقره‌ای و مشکی و لوازم جانبی Photography Kit این حس را تقویت کرده است.

اما این ماژول علاوه بر بزرگ بودن، نامتقارن هم هست، انگار شیائومی تلاش کرده سخت‌افزار را به هر قیمتی در گوشی جای دهد. دلیل این چیدمان، لنز پریسکوپی جدید ۴.۳ برابری است که حسگر ۲۰۰ مگاپیکسلی ۱/۱.۴ اینچی و دیافراگم سریع f/2.6 دارد. این لنز در مقایسه با مدل قبلی، در تمام بخش‌ها بهبود یافته، به‌جز کاهش جزئی زوم از ۵ برابر به ۴.۳ برابر. با این حال، عملکردش آن‌قدر خوب است که باعث می‌شود مدام از آن استفاده کنید. من حتی برای استفاده بیشتر از این لنز، از سوژه‌ها فاصله می‌گیرم، چون عمق میدان و بوکه طبیعی‌تری نسبت به لنز اصلی ارائه می‌دهد.
در نور مناسب، تصاویر ۱۰ برابری فوق‌العاده‌ای ثبت می‌کند و حتی در زوم ۳۰ برابری هم نتایج قابل‌قبولی دارد. اما فراتر از آن (تا ۱۲۰ برابر)، پردازش نرم‌افزاری و شارپنینگ مصنوعی وارد بازی می‌شود.

سه لنز دیگر، همگی ۵۰ مگاپیکسلی هستند

دوربین اصلی همان حسگر Sony LYT-900 یک اینچی را دارد، اما شیائومی دیافراگم متغیر را حذف کرده و به f/1.63 ثابت بسنده کرده است. این تغییر در تئوری انعطاف‌پذیری را کاهش می‌دهد، اما در عمل تفاوت چندانی احساس نمی‌شود.
دوربین تله‌فوتو ۳ برابری، مانند مدل قبلی است، اما با کمی تغییر (از ۳.۲ برابر به ۳ برابر). سال گذشته این لنز محبوب‌ترین گزینه من بود و امسال هم مفیدترین لنز دستگاه محسوب می‌شود. فاصله کانونی ۳ برابری برای اکثر موقعیت‌ها کاربردی‌تر از ۴.۳ برابراست و همچنین برای عکاسی ماکرو استفاده می‌شود.
دوربین اولتراواید و دوربین سلفی عملکرد قابل قبولی دارند، اما چیزی نیستند که بخواهید در موردشان هیجان‌زده شوید. شیائومی تمرکزش را روی آن‌ها نگذاشته است.
شیائومی همچنین روی بهبود عکاسی در نور کم کار کرده است. من به دلیل انتشار یک خبرنامه تخصصی غذا، مدام در رستوران‌های کم‌نور عکاسی می‌کنم، جایی که اکثر گوشی‌ها ضعف دارند. ۱۴ Ultra در این زمینه عالی بود، و ۱۵ Ultra نیز همان مسیر را ادامه داده است—هرچند پیشرفت چشمگیری نسبت به قبل ندارد. لنز پریسکوپی جدید عملکرد خوبی در شب دارد، اما در برابر نورهای شدید حساس‌تر است و برای ثبت تصاویر واضح، به دقت بیشتری نیاز دارد.

سایر ویژگی‌ها: پرچم‌داری که در میان رقبا گم می‌شود

اگر از دوربین بگذریم، ۱۵ Ultra همچنان یک گوشی قدرتمند است، اما تفاوت خاصی با سایر پرچم‌داران ندارد. مشخصات سخت‌افزاری استاندارد گوشی‌های رده‌بالا را دارد:
تراشه Snapdragon 8 Gen 3 Elite با ۱۶ گیگابایت رم و تا ۱ ترابایت حافظه داخلی
نمایشگر ۶.۷۳ اینچی LTPO OLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز
گواهی IP68 و محافظت نمایشگر با شیشه مقاوم
باتری ۵۴۱۰ میلی‌آمپری عمر خوبی دارد و یک روز سنگین کاری (از عکاسی گرفته تا استفاده به‌عنوان هات‌اسپات) را دوام می‌آورد. شارژ سیمی ۹۰ واتی و شارژ بی‌سیم ۸۰ واتی سرعت بالایی دارند، اما پشتیبانی از Qi2 هنوز اضافه نشده است.
بزرگ‌ترین نقطه ضعف، نرم‌افزار است. HyperOS بر پایه اندروید ۱۵ اجرا می‌شود، اما مانند اکثر رابط‌های کاربری برندهای چینی، پیش‌فرض‌های زیادی دارد. چندین اپلیکیشن شیائومی به‌صورت پیش‌فرض نصب شده‌اند (برخی از آن‌ها را نمی‌توان حذف کرد) و برنامه‌های اضافی مثل AliExpress هم در میانشان دیده می‌شود. شخصی‌سازی در نسخه جدید کمتر شده است؛ مثلاً دیگر نمی‌توانم تعداد آیکون‌های هر ردیف در صفحه اصلی را تغییر دهم، در حالی که این امکان در ۱۴ Ultra وجود داشت.

حتی تغییر ساده‌ای مثل عوض کردن والپیپر نیازمند عبور از یک اپلیکیشن پر از تبلیغات است!
البته این موارد قابل چشم‌پوشی‌اند، و شخصاً HyperOS را به One UI سامسونگ ترجیح می‌دهم، اما در مقایسه با iOS یا پیکسل، پالایش کمتری دارد. چهار به‌روزرسانی اصلی اندروید و شش سال پشتیبانی امنیتی، هرچند کمتر از سامسونگ و گوگل است، اما همچنان استاندارد بالایی محسوب می‌شود.

جمع‌بندی: بهترین و بدترین ویژگی این گوشی، دوربین آن است

مهم‌ترین نکته درباره Xiaomi 15 Ultra همان چیزی است که باعث تردید در خرید آن می‌شود: ماژول دوربین! طراحی آن به‌قدری عجیب است که همه افرادی که این هفته گوشی را دیده‌اند، اول از همه به آن اشاره کرده‌اند—و نه به شکل مثبت. اما وقتی شروع به عکاسی کنید، همه‌چیز تغییر می‌کند.
بله، گوشی زیبا نیست. اما احتمالاً هیچ راهی برای ساختن چنین دوربینی بدون این طراحی وجود نداشت!

www.theverge.com