به گزارش ایتنا و به نقل از سای‌تک‌دیلی، در حالی که سایر نخستی‌ها برای صرفه‌جویی در انرژی فعالیت کمتری دارند، انسان‌ها به لطف تعریق، که از داغ شدن بیش از حد بدن جلوگیری می‌کند، قادر به تحرک بیشتر هستند. این قابلیت احتمالاً در موفقیت تکاملی ما نقش اساسی داشته است.  

این پژوهش که در مجله آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده، نشان می‌دهد که برخلاف باور قبلی، انسان‌ها نه‌تنها نرخ متابولیسمی بالاتر از حد انتظار دارند، بلکه با استفاده از یک سیستم تعریق کارآمد، توانسته‌اند بدون قربانی کردن انرژی مصرفی در حالت استراحت، سطح فعالیت بدنی بالایی را حفظ کنند.  

چرا شامپانزه‌ها کم‌تحرک هستند، اما انسان‌ها نه؟  

حیوانات انرژی دریافتی خود را بین دو بخش اصلی متابولیسم – استراحتی و فعالیت بدنی – تقسیم می‌کنند. در بیشتر نخستی‌ها، مانند شامپانزه‌ها، به دلیل نیاز بالای مغز به انرژی و مصارف تولیدمثلی، بخش زیادی از کالری مصرفی صرف متابولیسم استراحتی می‌شود. از آنجا که دفع گرما در محیط‌های گرم دشوار است، این حیوانات برای جبران این هزینه انرژی، فعالیت بدنی خود را کاهش داده‌اند.  

انسان‌ها و سلاح مخفی‌شان: تعریق!  

بر اساس این مطالعه، انسان‌ها برخلاف بیشتر جانداران، توانسته‌اند با افزایش نرخ متابولیسم استراحتی و در عین حال حفظ فعالیت بدنی بالا، از این قاعده مستثنا باشند. محققان بر این باورند که توانایی تعریق در انسان‌ها، این امکان را فراهم کرده تا بدون خطر بیش‌گرم شدن، سطح بالایی از تحرک را حفظ کنند.  

متابولیسم انسان: یک استثنای تکاملی  

تحلیل داده‌های این پژوهش نشان می‌دهد که نخستی‌ها به طور کلی ۳۰ تا ۵۰ درصد انرژی بیشتری نسبت به سایر پستانداران هم‌وزن خود برای متابولیسم استراحتی اختصاص می‌دهند، اما انسان‌ها این میزان را به ۶۰ درصد رسانده‌اند. این افزایش انرژی، امکان رشد مغز بزرگ‌تر، طول عمر بیشتر و موفقیت تولیدمثلی بالاتر را فراهم کرده است.  

گام بعدی: بررسی تأثیر سبک زندگی بر متابولیسم  

محققان قصد دارند در مطالعات آینده، تفاوت‌های متابولیکی میان جوامع مختلف انسانی را بررسی کنند. به عنوان مثال، کشاورزان معیشتی که تمام غذای خود را بدون استفاده از ماشین‌آلات تولید می‌کنند، سطح فعالیت بیشتری نسبت به شکارچی-گردآوران یا افراد ساکن در جوامع صنعتی دارند. اما جالب است که در تمام گروه‌های انسانی، صرف‌نظر از سطح فعالیت، میزان انرژی مصرفی برای متابولیسم استراحتی مشابه باقی می‌ماند.  

پژوهشگران اکنون به دنبال پاسخ این سؤال هستند که در دنیای مدرن، جایی که فناوری موجب کاهش فعالیت بدنی شده است، چگونه متابولیسم ما تغییر کرده و این تغییر چه تأثیری بر سلامت دارد.