نامگذاری ساختار Quipu

به گزارش ایتنا و به نقل از livescience، نام “Quipu” از سیستم شمارش و ذخیره اطلاعات اینکایی گرفته شده است که از گره‌های نخ برای ثبت اعداد استفاده می‌کردند. ساختار Quipu شبیه به یک رشته طولانی است که از چندین شاخه جانبی منشعب می‌شود. وسعت آن به قدری است که معادل بیش از 13000 برابر طول کهکشان راه شیری می‌شود و به این ترتیب، بزرگترین سازه شناخته‌شده در جهان به حساب می‌آید و رکوردهای قبلی مانند ابرخوشه Laniākea را پشت سر می‌گذارد.

 

توزیع ماده در کیهان و انتقال به سرخ

این کشف جزء تحقیقاتی است که برای نقشه‌برداری از توزیع ماده در کیهان در طول موج‌های مختلف نور صورت گرفته است. اجرام کیهانی در فاصله‌های بسیار دور معمولاً تغییر طول موج خود را به سمت بخش قرمز طیف الکترومغناطیسی نشان می‌دهند که این پدیده به عنوان “انتقال به سرخ” شناخته می‌شود. در مطالعه جدید، دانشمندان بر جابه‌جایی‌های انتقال به سرخ در بازه 0.3 تا 0.6 تمرکز کرده‌اند که به دورتر بودن اجرام اشاره دارد.

 

بزرگترین ساختارهای جهان

ساختار Quipu که در مطالعه جدید شناسایی شده، بزرگترین ابرساختار کشف‌شده در مجموعه داده‌ها است. این ساختار از خوشه‌ها و کهکشان‌های متعددی تشکیل شده که در مجموع 45 درصد از خوشه‌های کهکشانی و 25 درصد از ماده قابل مشاهده در کیهان را دربر می‌گیرد. این ابرساختار با توجه به وسعت خود، می‌تواند تغییراتی در اندازه‌گیری انبساط کلی جهان به وجود آورد.

 

این تصویر پنج ابرسازه تازه کشف شده را نشان می‌دهد. Quipu (قرمز) بزرگترین ساختار موجود در جهان است. بقیه سازه‌ها عبارتند از Shapley (آبی)، Serpens-Corona Borealis (سبز)، Hercules (بنفش) و Sculptor-Pegasus (بژ)

در کنار Quipu، چهار ساختار عظیم دیگر نیز کشف شده‌اند که شامل ابرخوشه‌هایی همچون ابرخوشه Serpens-Corona Borealis، ابرخوشه هرکول، و روبنای مجسمه‌ساز-پگاسوس می‌شوند. مجموعاً این ساختارها حدود 13 درصد از حجم کیهان را تشکیل می‌دهند.

 

تأثیر این ساختارهای عظیم بر جهان

این ساختارهای غول‌پیکر می‌توانند تأثیرات مهمی بر محیط‌زیست کیهانی بگذارند. به عنوان مثال، اثرات گرانشی این ساختارها ممکن است بر تشعشعات پس‌زمینه مایکروویو کیهانی (CMB) تأثیر بگذارد و انبساط کلی جهان را تحت تأثیر قرار دهد. کشش گرانشی این اجرام می‌تواند به‌عنوان یک عدسی گرانشی عمل کرده و باعث تغییر در تصاویری شود که از دوردست‌های کیهانی دریافت می‌کنیم.

 

آینده تحقیقات و تکامل این سازه‌ها

اگرچه این ساختارها به دلیل انبساط دائمی جهان به تدریج از هم جدا می‌شوند و موقتی هستند، اما اندازه و تأثیرات آنها در حال حاضر شایسته توجه ویژه‌ای است. در آینده، این ابرساختارها ممکن است به واحدهای کوچکتری تقسیم شوند و بر تکامل کهکشان‌ها تأثیرگذار باشند.

محققان معتقدند که این ساختارهای عظیم به دلیل ویژگی‌های خاص فیزیکی و محیطی‌شان می‌توانند به‌عنوان یک موضوع تحقیقاتی مهم در مطالعه تکامل کیهانی در نظر گرفته شوند.