در ادامه مقالههای معرفی شخصیتهای ایرانی در بازیها، امروز قصد داریم شخصیت گیلگمش (Gilgamesh) را بررسی کنیم که در بازیهای زیادی از جمله Final Fantasy حضور داشته است. گلگمش در واقع پنجمین پادشاه اوروک، دولت شهر سومری در بین النهرین باستان (عراق کنونی، در خاورمیانه)، حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد بود.
چندین قرن پس از سلطنت او، او به عنوان شخصیت اصلی در حماسه گیلگمش، که کامل ترین اثر ادبیات بابلی و قدیمی ترین حماسه بشر است، جاودانه شد. همانطور که میدانید در سال ۵۳۹ پیش از میلاد، بابل توسط کوروش بزرگ بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی در ایران، فتح شد و پس از آن، مرکز ثروتمندترین ساتراپ این امپراتوری بود.
حماسه گیلگمش کهن الگوی اصلی تقریبا تمام داستانهای حماسی از جمله ادبیات، فیلمها، و بازیهای ویدیویی، به ویژه بازیهای نقش آفرینی بود که بعد از آن منتشر شد. گیلگمش به عنوان اولین ابرقهرمان اساطیری تاریخ، دارای قدرتهای مافوق بشری است و کهن الگوی اصلی اکثر قهرمانان و ابرقهرمانان تاریخ است. او را میتوان اولین ضدقهرمان تاریخ نیز دانست. به دلیل اخلاقیات متفاوت زمان خود، بسیاری از صفات او را می توان همزمان قهرمانانه و ضدقهرمانانه دانست.
حماسه گیگلمش
بخشی بیشتری از وجود گیلگمش خدا بوده و یک سوم او به صورت پادشاه انسان بود که در ۲۶۰۰ قبل از میلاد بر شهر سومری اوروک (در بین النهرین، عراق کنونی) حکومت میکرد. او پادشاه قهرمانانی بود که داستانش در قدیمی ترین منظومه حماسی باقی مانده بشر، «حماسه گیلگمش» ثبت شده است. گیلگمش در اصل پادشاه ستمگری بود که به مردم خود اهمیت نمی داد. الهه آررو انکیدو را در پاسخ به دعای مردم برای دوستی با گیلگمش خلق کرد. گیلگمش انکیدو را به عنوان یک فرد برابر به رسمیت شناخت و شهر را منصفانه اداره کرد.
گیلگمش و انکیدو هومبابا، نگهبان جنگل و جانور خدایان را شکست دادند و بزرگترین و ثروتمندترین پادشاه روی زمین شدند. ایشتار، الهه باروری، عاشق گیلگمش شد. اما گیلگمش او را طرد کرد زیرا او را بی وفا، ظالم و مفسد مردان می دانست. ایشتار خشمگین بود و می خواست انتقام بگیرد. او از پدرش آنو خواست تا گاو بهشتی را آزاد کند که باعث به وجود آمدن ۸ سال گرسنگی و نابودی روی زمین شد. گیلگمش و انکیدو توانستند آن را شکست دهند و شهرت خودش را بیشتر و شهرت ایشتار را در هم شکستند.
ایشتار سپس درخواست کرد که انکیدو به دلیل کشتن جانور خدایان کشته شود. گیلگمش از اینکه انکیدو، کسی که او را برابر میدید، ممکن بود بمیرد، شوکه شد. او از ترس مرگ در عذاب بود و به جهان هلند سفر کرد تا راهی برای سرپیچی از مرگ بیابد. گیلگمش پس از طی مسیری طولانی و طاقت فرسا، توانست اکسیر جاودانگی را به دست آورد. در راه بازگشت، اکسیر توسط مار ربوده شد و گیلگمش از اندوه جان سپرد. می گویند مار اکسیر را نوشید و پوستاندازی کرد و زندگی جدیدی را آغاز کرد.
حضور شخصیت گیلگمش در بازیهای ویدیویی
اولین حضور او در بازیهای ویدیویی به عنوان گیل در بازی آرکید پروتواکشن-RPG، (سال ۱۹۸۴) برج دراگا بود، جایی که او به عنوان یک مرد جوان قهرمان در تلاش برای نجات معشوقش کی به تصویر کشیده شد. موفقیت این بازی منجر به ساخت سری بازی Babylonian Castle Saga شد که حول ماجراهای گیل و کی می چرخید. با این حال، برخلاف گیلگمش واقعی، گیل فاقد ویژگیهای ضدقهرمانی بود، تا اینکه در سال ۲۰۰۹ دنباله انیمه، The Tower of Druaga: The Sword of Uruk، جایی که او نقش آنتاگونیست را بازی میکند.
تصویر دقیقتری از گیلگمش در بازی ماجراجویی رودخانههای نور «Rivers of Light» در سال ۱۹۸۵، بر اساس حماسه واقعی گیلگمش، بستهبندی شده با بازی ویدیویی Adventure Construction Set ارائه شد. با این حال، معروفترین حضور او در بازیهای ویدیویی که آنتاگونیستها هستند، گیلگمش در بازی Final Fantasy V (همچنین در بازیهای فاینال فانتزی بعدی ظاهر میشود) و در Fate/Stay Night (قویترین شرور در فرانچایز Fate) است. در حالی که Final Fantasy V فقط از نام او استفاده میکند، Fate/Stay Night بر اساس این شخصیت تاریخی است و داستان او بر اساس حماسه گیلگمش است.
گیلگمش همچنین در فرنچایز مارول به عنوان فراموش شده «the Forgotten One» (که به سادگی به عنوان قهرمان نیز شناخته میشود)، یکی از قدرتمندترین ابرقهرمانان در دنیای مارول ظاهر می شود.
منبع: Giantbomb
source