این تصویر زیبا از ایستگاه فضایی بین‌المللی در تاریخ ۱۱ اوت و در حالی گرفته شده است که حدود ۴۳۰ کیلومتر بالای اقیانوس هند در نیمکره جنوبی زمین در حال گردش بود. نمای خیره‌کننده‌ای که در این تصویر دیده می‌شود، به سمت جنوب و شرق است و جهت نگاه آن به افق زمین و پرده‌های قرمز و سبز شفق قطبی جنوبی (Aurora Australis) است.

 

گفتنی است شفق‌های قطبی به دلیل تابش اتم‌های اکسیژن تحریک‌شده در جو بسیار رقیق بالای زمین ایجاد می‌شوند. در ارتفاعات بین ۱۰۰ تا ۲۵۰ کیلومتر، نور سبز ناشی از اتم‌های اکسیژن غالب است، در حالی که نور قرمز می‌تواند تا ارتفاع ۵۰۰ کیلومتر نیز ادامه داشته باشد.

این پدیده‌ها معمولاً در نواحی نزدیک به قطب‌های زمین رخ می‌دهند و به خاطر زیبایی و رنگ‌های خاصشان مورد توجه قرار می‌گیرند.

 

علاوه بر درخشش این نورهای جنوبی، این تصویر از مدار پایین زمین (Low Earth Orbit) آسمان ستاره‌ای را از دیدگاه نیمکره جنوبی نشان می‌دهد. ستاره‌های موجود در کمربند اوریون و سحابی اوریون نزدیک لبه زمین و کمی سمت چپ مرکز تصویر قرار دارند.

همچنین، ستاره سیریوس یا شباهنگ، که روشن‌ترین ستاره در آسمان شب زمین است، در سمت راست و بالای مرکز تصویر دیده می‌شود.

 

شفق‌های قطبی نه تنها یک پدیده طبیعی زیبا هستند، بلکه نشانه‌ای از تعاملات بین بادهای خورشیدی و جو زمین نیز محسوب می‌شوند.

این پدیده‌ها به ما یادآوری می‌کنند که زمین در یک فضای بزرگ و پر از شگفتی‌ها قرار دارد و ما تنها بخشی از یک کیهان وسیع هستیم. دیدن این شفق‌ها از ایستگاه فضایی تجربه‌ای منحصر به فرد است که نشان‌دهنده زیبایی‌های طبیعت و علم نجوم است.