زندگی در مریخ و سفر به مریخ هنوز به طور ۱۰۰ درصد تایید نشده است و این علت بسیاری دارد. مریخ سیاره ای است که شاید به نظر ما یک پهنه خشک و وسیع باشد اما مملو از تضادهای گسترده ای است که در کنار هم زیبایی هایی را خلق کرده اند. چیزهایی نظیر آتشفشان های بزرگ، دره های عمیق و دور از ذهن! و دهانه هایی که فکر می کنیم گاهی می توانند میزبان آب جاری باشند یا حتی نباشند! اما همه این ها در کنار هم اندیشه ما را به آن جا می برد که زمانی که مریخ را قابل سکونت کنند اولین چیزهایی که باید به آن توجه شود جاذبه های گردشگری آنجاست! هر چند به هر دلیل امنیتی فرود روی سطوح بلند صورت بگیرد اما با ساعت ها رانندگی در دشت ها و پهنه های مریخ می توان به چیزهای جالبی رسید.

در این مطلب گویا آی تی قصد دارد شما را با جاذبه های گردشگری جذاب مریخ برای آیندگان آشنا کند.

یادآوری: دقت کنید که اغلب یافته های گزارشات ناسا برای این گزارش از طریق مریخ نوردی به نام Curiosity rover صورت گرفته است. نام فارسی و اصطلاح این مریخ نورد به صورت کنجکاوی در این متن آمده است. این نام بین علاقمندان به فضا در زبان فارسی رسمیت دارد.

اولین مکانی که بعد از سفر به مریخ باید ببینید

المپوس مونس شدیدترین آتشفشان منظومه شمسی است. به گفته ناسا، این منطقه که در منطقه آتشفشانی تارسیس قرار دارد، تقریباً به اندازه ایالت آریزونا است. ارتفاع این پدیده حدود ۲۵ کیلومتر است و این یعنی ۳ برابر اورست ما!

این معماری عظیم هستی از خزیدن آهسته و پیوسته گدازه ها در دامنه آتشفشان شکل گرفته و این یعنی عاشقان کوهنوردی می توانند از آن استفاده های بی نظیری کنند. میانگین شیب های این آتشفشان حدود ۵ درصد  است و این کوهنوردی در مریخ را راحت تر می کند.

شاید جذاب ترین بخش این آتشفشان غول پیکر قله آن باشد. در قله آن یک فرورفتگی تماشایی به عرض حدود ۵۳ مایل (۸۵ کیلومتر) وجود دارد که توسط اتاق‌های ماگمایی تشکیل شده است که گدازه‌ای را از دست داده (احتمالاً در طول فوران) و فروریخته است.

دیدار از آتشفشان های تارسیس در سفر به مریخ

معمولا منبع آتشفشان های جذاب مریخ منطقه ۴ هزار کیلومتری تارسیس است. این منطقه در بردارنده ۱۲ آتشفشان است. آتشفشان های مجموعه تارسیس بسیار عظیم تر و وسیع تر از آتشفشان های زمین هستند.

یکی از علت های این موضوع می تواند کشش گرانشی کمتر مریخ نسبت به زمین باشد. چرا که این ویژگی موجب می شود که آتشفشان بجای این که ارتفاع بیشتری را درگیر کند روی سطح جریان پیدا می کند و وسعت می یابد. حدسیات ناسا بر این احوال است که این آتشفشان ها ممکن است به مدت دو میلیارد سال یا نیمی از تاریخ مریخ فوران کرده باشند.

Valles Marineris

مریخ نه تنها میزبان بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است، بلکه بزرگترین دره را نیز در خود جای داده است.طبق تحقیقات و گزارشات معتبر ناسا این پدیده حدود ۳ هزار کیلومتر طول دارد که بسیار حیرت آمیز است.

با یک حساب سر انگشتی می توان قیاس جالبی کرد و اندازه این پدیده را چیزی حدود ۴ برابر طولانی تر از گرند کانیون گزارش کرد. این میزان حدود ۸۰۰ کیلومتر است.

محققان مطمئن نیستند که Valles Marineris چگونه به وجود آمده است، اما چندین نظریه در مورد شکل گیری آن وجود دارد. بسیاری از دانشمندان پیشنهاد می کنند که زمانی که منطقه تارسیس شکل گرفت، به رشد Valles Marineris کمک کرد. گدازه ای که در منطقه آتشفشانی حرکت می کرد، پوسته را به سمت بالا هل داد، که پوسته را به شکستگی در مناطق دیگر تبدیل کرد. با گذشت زمان، این شکستگی ها به Valles Marineris تبدیل شدند.

قطب شمال و جنوب مریخ

مریخ دارای دو منطقه یخی در قطب های خود است که ترکیبات کمی متفاوت دارند. شاید باور نمی کردید که برای سفر به مریخ باید به قطب ها و فصل های مختلف مریخ هم توجه داشته باشید. آنچه در این تصویر می بینید منظره ای از قطب شمال مریخ است. این قطب توسط یک فرودگر در سال ۲۰۰۸ کشف شد اما قطب جنوب به کمک مدارگردها مورد مطالعه قرار گرفته است.  به گفته ناسا، در طول زمستان، دما در نزدیکی هر دو قطب شمال و جنوب آنقدر سرد است که دی اکسید کربن از اتمسفر به یخ در سطح متراکم می شود.

این فرآیند در تابستان، زمانی که دی اکسید کربن به اتمسفر بازمی گردد، معکوس می شود. دی اکسید کربن به طور کامل در نیمکره شمالی ناپدید می شود و یک کلاهک یخی از خود به جای می گذارد. اما مقداری از یخ دی اکسید کربن در جو جنوبی باقی می ماند. تمام این حرکت یخ تأثیرات گسترده ای بر آب و هوای مریخ دارد و باد و سایر اثرات را ایجاد می کند.

بیشتر بخوانید: کشف سیاره هایی قابل سکونت مثل زمین!

دهانه گیل و کوه شارپ (آئولیس مونس)

دهانه گیل که با فرود مریخ نورد کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ به شهرت رسید، میزبان شواهد گسترده ای از آب گذشته است. کنجکاوی در عرض چند هفته پس از فرود به یک بستر رودخانه برخورد کرد و شواهد گسترده تری از آب در طول سفر خود در امتداد کف دهانه یافت.

یکی از جالب‌ترین یافته‌های کنجکاوی، کشف مولکول‌های آلی پیچیده در این منطقه در موارد متعدد بود. نتایج سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که این مواد آلی در داخل سنگ های ۳٫۵ میلیارد ساله کشف شده اند. همزمان با نتایج حاصل از تحقیقات مولکولی، کشف جالبتر این بوده که با توجه به تغییر فصل میزان متان نیز تغییر می کند. ماهیت گاز متان و نمایشی که در مریخ دارد محققات را به شک انداخته که آیا می توان از این ها به عنوان شواهدی برای زیست به حساب آورد یا نه! چرا که متان عنصری است که توسط میکروب و فعالیت های زمین شناسی تولید می شود.

Medusae Fossae

عجیب تر از عنوان جاذبه گردشگری در مریخ می تواند این باشد که روزی روزگاری در مریخ یک بشقاب پرنده در محلی از مریخ فرود آمده باشد و سقوط آن منجر به یک جاذبه کرده باشد. تصور سفر به مریخ به جایی که محل فرود یک بشقاب پرنده است می تواند بسیار هیجان انگیز باشد.

توضیح محتمل‌تر این است که یک ذخایر آتشفشانی عظیم است که تقریباً یک پنجم اندازه ایالات متحده است. با گذشت زمان، بادها صخره‌ها را به شکل‌های زیبایی درآوردند. البته برای این که نتایج دقیق تر و بهتری به دست آید محققان هنوز نیاز به زمان و منابع برای تحقیق دارند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد که این شکل‌گیری ممکن است از فوران‌های آتشفشانی بسیار عظیمی که صدها برابر بیش از ۵۰۰ میلیون سال رخ می‌دهد، شکل گرفته باشد. این فوران ها آب و هوای سیاره سرخ را گرم می کرد زیرا گازهای گلخانه ای ناشی از آتشفشان ها به اتمسفر می رفتند

تکرار Slope Lineae در دهانه هال

مریخ میزبان ویژگی‌های عجیبی به نام خطوط شیب مکرر است که در طول هوای گرم در کناره‌های دهانه‌های شیب‌دار شکل می‌گیرند. با این حال، سخت است که بفهمیم این RSL چیست. آنچه در این تصاویر گزارش شده و قابل مشاهده است چیزهایی موسوم به هیدراسیون نمک است. علاوه بر این نقطه در برخی جاهای دیگر نیز این RSL ها یا همان هیدراسیون نمک ها قابل مشاهده است.

گزارشی که حدود ۹ سال پیش یعنی در سال ۲۰۱۵ از طریق ناسا پخش شد همه را به حیرت وجوب حیات و زندگی در مریخ فرو برد. در نتایج تحقیقات در مریخ محققان به نمک های هیدارته دست پیدا کرده بودند. این یعنی احتمال این که آب جاری در محل وجود داشته است! چرا که نمک هیدراته نشانه از اب جاری است.

در ادامه پژوهش ها در زمینه سفر به مریخ مشاهده شد که rsl یا همان نمک های هیدارته می توانند بخاطر جریان های شن و ماسه نیز شکل گیرند.

برای این که بفهمیم واقعا ماهیت این نمک ها چیست نیاز است که به طور فیزیکی تحقیقات بیشتری روی آن ها صورت بگیرد تا به نتیجه صد در صدی دست پیدا کنیم. اما یک مشکل وجود دارد – اگر RSL واقعاً میزبان میکروب‌های بیگانه باشد، ما نمی‌خواهیم در صورت آلودگی خیلی نزدیک شویم. در حالی که ناسا چگونگی بررسی را تحت پروتکل های حفاظت از سیاره خود می داند، کاوشگران انسانی آینده ممکن است مجبور شوند این ویژگی های مرموز را از دور با استفاده از دوربین دوچشمی دنبال کنند. بدین معنی که ممکن است که گردشگرانی که حتی در آینده پا در مریخ می گذارند به دلیل ماهیت غیر سالم این مواد نتوانند حضوری و از نزدیک با این پدیده ها ملاقات کنند.

بیشتر بخوانید: همه چیز در مورد فرود استارشیپ

هزارتوی شبانه گوست دونز و پایگاه هلاس

مریخ سیاره ای است که این روزها بیشتر توسط باد شکل گرفته است، زیرا آب با رقیق شدن جو آن تبخیر شده است. اما ما می‌توانیم شواهد گسترده‌ای از آب‌های گذشته را ببینیم، مانند مناطقی از “تپه‌های ارواح” که در Noctis Labyrinthus و حوضه Hellas یافت شده‌اند. محققان می گویند که در این مناطق تپه هایی با ارتفاع ده ها متر نگهداری می شد. بعداً تپه‌ها توسط گدازه یا آب غرق شدند که پایه‌های خود را حفظ کردند در حالی که بالای آن فرسایش یافت.

تپه های شنی قدیمی مانند این ها نشان می دهد که چگونه بادها در مریخ باستانی جریان داشته و به نوبه خود نکاتی را در مورد محیط باستانی سیاره سرخ به اقلیم شناسان می دهد. در یک پیچ و تاب هیجان‌انگیزتر، می‌توان میکروب‌هایی را در مناطق محافظت‌شده این تپه‌ها پنهان کرد، اما در برابر تشعشعات و بادهایی که در غیر این صورت آنها را می‌برد، در امان هستند.

منبع گزارش: space.com