کلاس یوس

اسکلت هایی از فضای 50، ساختمان 5، در سایت نوسنگی بستانسور.
راجر متیوز / دانشگاه ریدینگ
هنگامی که انسان ها برای اولین بار در دوره نوسنگی کشف کردند که چگونه کشاورزی کنند، این امر نه تنها در تولید مواد غذایی بلکه در جامعه و فرهنگ نیز تغییراتی ایجاد کرد. در محوطه 9700 ساله بستانسور، باستان شناسان شواهدی از یک آیین تدفین بسیار اولیه و استادانه کشف کرده اند که در آن بیش از 65 نفر در یک “خانه مردگان” خاص جاسازی شده بودند.
کاوش های بهار 2017 در بستانسور، در کردستان عراق، توسط راجر و وندی متیوز از دانشگاه ریدینگ، با حمایت کمال رشید رحیم و کمال رئوف عزیز از اداره آثار باستانی سلیمانیه هدایت شد. از سال 2012 کار در این مکان در تحقیقاتی در مورد اقتصاد و جامعه انسان های نوسنگی اولیه انجام شده است، با تمرکز بر چگونگی گذار مردم از جستجوی علوفه به کشاورزی در خاورمیانه در دوره نوسنگی (12000 تا 8000 سال پیش). .
پروژه باستان شناسی زاگرس مرکزی در پنج سال گذشته اکتشافات زیادی داشته است. در کاوش‌های یک ساختمان ابزار و کاسه‌های سنگی پیدا شد، در حالی که در بیرون از آن بقایایی از تهیه غذا وجود داشت که نشان می‌داد مردم ساکن بستانسور از حلزون، حیوانات اهلی و وحشی و محصولاتی مانند عدس می‌خوردند. یکی دیگر از ترانشه‌های باستان‌شناسی، منطقه‌ای استقرار را با سطوح گچی تزئین‌شده با اُخرا نشان می‌دهد. با این حال، در ساختمان دیگری مهره‌ها، یک دستبند از جنس سنگ، اشیاء سفالی کوچک و سینک‌های تور ماهیگیری وجود داشت.
در حالی که این یافته‌ها مهم هستند، باستان‌شناسان را برای آنچه در ساختمان 5، در اتاق بزرگی به نام Space 50 پیدا می‌کنند، آماده نکردند: ده‌ها بقایای اسکلت انسان در انواع جایگشت‌ها و گروه‌بندی‌ها.
ساختمان 5 در بستانسور بسیار بزرگ است و شامل خشت های گلی قرمز و سفید است که در ملات خاکستری قرار گرفته اند و دیوارهای داخلی آن گچ است. قدمت این ساختمان به 7700 سال قبل از میلاد از رادیو کربن ساخته شده است.
در زیر کف فضای 50 در ساختمان، اسکلت های حداقل 65 نفر وجود داشت – حداقل نیم دوجین دیگر هنوز در انتظار حفاری هستند. در حالی که تدفین درون ساختمانی – یعنی حفاری مردگان در دیوارهای یک ساختمان – برای دوران نوسنگی در خاورمیانه چندان غیرعادی نیست، اما تعداد بسیار زیاد تدفین ها غیرعادی است. این بسیار بالاتر از حد انتظار برای یک خانوار است، به این معنی که اینها ممکن است نماینده یک یا چند جامعه گسترده باشند.

تدفین نوسنگی در محل بستانسور با شواهدی از رنگدانه قرمز.
راجر متیوز / دانشگاه ریدینگ
یکی دیگر از جنبه های غیرمعمول تدفین ها تنوع است. پروفسور راجر متیوز به من می‌گوید: «شیوه تدفین پیچیده است، با بدن‌هایی که از هم جدا شده و به روش‌های مشخصی چیده شده‌اند – گروه‌هایی از جمجمه‌ها، اندام‌های جداگانه، استخوان‌های پراکنده.» حداقل دو مورد از این بسته های اسکلتی شامل افراد در گروه های سنی مختلف بود. یکی حاوی رنگدانه قرمز بین استخوان ها بود و دیگری دارای آثاری از گچ معدنی سفید نیز بود. گروهی دیگر را بیشتر بچه های کوچک تشکیل می دادند. این جالب است، زیرا اسکلت‌های کودکان اغلب در یک بافت باستان‌شناسی نادر هستند، بنابراین این واقعیت که محققان نوزادان بسیار بیشتری را در مقایسه با بزرگسالان پیدا کردند، بسیار جالب است.
پروفسور متیوز می گوید که آنها این خانه را “خانه مردگان” نامیده اند زیرا از نظر معماری شبیه یک خانه است، اما هیچ مدرک قانع کننده ای برای زندگی در آن وجود ندارد. در عوض، ممکن است چیزی شبیه به یک خانه خرطومی باشد، که منطقه ای برای پردازش جسد پس از مرگ به عنوان بخشی از یک مراسم تدفین است. متیوز اشاره می کند که “برخی از اجساد یا برای مدتی در معرض پوسیدگی قرار گرفته اند، یا گوشت آنها را با دقت بیرون آورده اند، یا در جای دیگری دفن شده اند و سپس به این محل استراحت نهایی آورده شده اند.”
تجزیه و تحلیل کامل اسکلت های کشف شده تا به امروز توسط سم والش انجام می شود. دکتر والش که به عنوان همکار Wainwright در دانشگاه آکسفورد برای شش ماه آینده کار می کند، به سوالاتی در مورد رژیم غذایی، سلامتی، و مهاجرت، و همچنین خویشاوندی و خویشاوندی خواهد پرداخت. به این ترتیب، تیم تحقیقاتی قادر خواهد بود روابط احتمالی بین ده ها نفر از مردم مدفون در بستانسور و بین این افراد و سایر جمعیت های نوسنگی در منطقه را بهتر تفسیر کند.
نحوه تدفین مشهود در Bestansur نشان‌دهنده نگرانی اولیه در مورد نگه‌داشتن مردگان به زندگان است، رویه‌ای که در سایر مکان‌های نوسنگی مانند Çatalhöyük، که در 1400 کیلومتری ترکیه قرار دارد و بعدها دیده می‌شود. همانطور که کشاورزان اولیه ساکن شدند، مردگان آنها در گورستان های قدیمی انباشته شدند. بنابراین، کاوش‌ها در مکان‌هایی مانند بستانسور اطلاعات جدیدی در مورد تغییرات فرهنگی که اولین کشاورزان را همراهی می‌کرد، به ما می‌دهد.
متیوس و بقیه اعضای تیم CZAP قصد دارند در فصول آینده به بستانسور بازگردند تا به حفاری خود در این دفن‌ها و ساختمان‌های خارق‌العاده ادامه دهند.
پروژه باستان شناسی زاگرس مرکزی توسط انجمن نشنال جئوگرافیک، موسسه بریتانیایی برای مطالعه عراق، شورای تحقیقات هنر و علوم انسانی انگلستان و صندوق وین رایت تامین مالی شده است.
من را در توییتر یا لینکدین دنبال کنید. وب سایت من را بررسی کنید. کریستینا کیلگروو به عنوان یک باستان‌شناس زیستی، من به طور معمول روی اسکلت‌های جمعیت‌های باستانی منفذ می‌کنم تا بتوانم درباره سلامت، رژیم غذایی و شیوه زندگی آنها بیاموزم.”>

* استانداردهای تحریریه چاپ
* چاپ مجدد و مجوزها